เป็นคําสองพยางค์ ภาษาชวา-มลายูส่วนใหญ่เป็นคําสองพยางค์ มีคําพยางค์เดียวน้อย แต่ภาษาไทย เป็นภาษาคําโดด จึงสามารถสังเกตเห็นได้ง่ายว่าคําใดเป็นคําท่ียืมมาจากภาษาชวา-มลายู เช่น กะพง กะปะ โลมา เป็นตน้ ๒. ไม่มีเสียงพยัญชนะควบกล้ํา ภาษาชวา-มลายูไม่มีเสียงพยัญชนะควบกลํ้า แต่ภาษาไทยมีพยัญชนะ หลายเสียงทสี่ ามารถเป็นพยญั ชนะควบกลํ้าได้ จึงมคี วามแตกต่างกนั อย่างชัดเจน เชน่ กํายาน กดุ งั เปน็ ต้น ๓.
ลูกหลุ้มหมา ลูกอินทผลัม 18. ลูกลิ่งปิ้ง เรียกกันในจังหวัดนครศรีธรรมราช, ในสุราษฏร์ธานีเรียก ลูกเล่งเป้ง 19. ลูกสวา ลูกละมุดฝรั่ง 20. ลูกละไม ลูกมะไฟเปลือกเหลือง 21. ผรา หิ้งที่วางของแขวนอยู่เหนือเตาไฟในครัวมักทำด้วยไม้ไผ่ 22. ลูกหัวคล็อก มะม่วงหิมพานต์ 23. หลุด ดินโคลน ชาวปักษ์ใต้พูดว่า " หลุดติดตีน " แปลว่า " โคลนติดเท้า " 24. โหละปลา การเอาไฟส่องหาปลาในน้ำตื้น หรือในน้ำใส 25. หว้า โชคหรือวาสนา 26. หว้าดี โชคดี 27. หวาก กะแช่หรือน้ำตาลเมา 28. มูสัง อีเห็น(สัตว์วงศ์เดียวกับชะมด) 29. หมา หรือ ติหมา ภาชนะที่ใช้ตักน้ำจากบ่อ ทำด้วยกาบหมาก 30. ตาหนา เครื่องหมายหรือรอยตำหนิบนร่างกายคน 31. มะโหระ ไม่น่าดู, ไม่สมส่วน, ไม่งาม 32. ลาต้า บ้าจี้ 33. ลาไล อาการเผลอเรอ, ความจำเลอะเลือน, ขี้ลืม 34. ย่าหนัด, ย่านหนัด สับปะรด 35. ย่าหมู่ ผลฝรั่ง 36. หยบ หลบซ่อน, เรียกอาการนำของไปซ่อนว่า ลักหยบ 37. น้ำพะ น้ำท่วม 38. นกพังกะ นกกระเต็นปักหลัก, นกกินปลา 39. ลูกหลุมพี ผลไม้พวกระกำมีรสหวานปนฝาด 40. ราจุน การวางยาเบือ 41. ลำปำ ชื่อปลากระแห เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง 42. มายา ปุ๋ย 43. กง ไม้รูปโค้งที่ตั้งเป็นกงเรือ 44.